Η τέχνη να είσαι γεμάτος!

Να έχεις τσέπες… και μία και δύο και τριαντα δύο τσέπες, ώστε να γεμίζουν και να ξεχειλίζουν από τα καλά της ζωής σου.
Την εποχή της συγκομιδής να ‘ χεις και χέρια ανοιχτά που να βαστούν διπλή και τρίδιπλη τη συγκομιδή της ζωής σου. Να ξέρεις να φορτώνεις δώρα τον εαυτό σου... μεγάλο χάρισμα!
Ανήκω συχνά στους εργασιομανείς, αλλά και σε αυτούς που φροντίζοντας για όλους και για όλα, ξεχνάνε να πάνε στον τρύγο της δικής τους ζωής, παραμελούν να νοιαστούν το δικό τους χωράφι, τόσο γεμάτο ευλογίες και δώρα. Δεν είναι να απορείς που μετά ο άδειος άνθρωπος, ο ξεζουμισμένος, συνεχίζει καίγοντας τα λάδια του μέσα στη γκρίνια και τη στένα!
Εξαιρετική δεξιότητα ζωής να μπορείς να γεμίζεις τα «ερμάρια» της ψυχής σου. Να είσαι άνθρωπος με εσωτερικές αποθήκες που αφθονούν και ξεχειλίζουν εύκολα… Μόνο που αυτό δεν συμβαίνει ποτέ από μόνο του, κι αν περιμένεις που θα μπορούσε να είναι αγοραστό, τότε είσαι ακόμα πιο φτωχός από ότι νομίζεις…Όπως κάθε τι πολύτιμο θα χρειαστεί να το καλλιεργήσεις με πειθαρχία και επιμονή.
- Να μην προσπερνάς ούτε το πιο μικρό ίχνος απόλαυσης χωρίς να σταματάς, για να προλάβουν όλες οι αισθήσεις να το καταγράψουν στο πλήρες.
- Να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου στο δικό σου «Εύρηκα», το επιφώνημα της χαράς κάθε φορά που καταφέρνεις κάτι, όσο μικρό και να’ναι…κι ας σου φαίνεται στην αρχή, όταν είσαι αμάθητος, υπερβολικό κάτι τέτοιο.
- Να νιώθεις κάθε μέρα τη Χάρη που περιβάλλει τη ζωή σου, ώστε, κι αν κάτι σε ταλαιπωρεί, όμως έχεις κάπου να ακουμπήσεις, κάτι που απολαμβάνεις, κάτι ή κάποιος που σε στηρίζει… εκεί είναι που μαθαίνεις ο,τι δύσκολο κι αν σου φέρνει η ζωή, να σε γεμίζει αντί να σε αδειάζει!!!

Πηγή: F/B, Agnes Alice Mariakaki

Το σύνδρομο του μεγαλείου, του εξαιρετικού...

Το σύνδρομο του μεγαλείου, του εξαιρετικού, το έχω ζήσει στο μέγιστο βαθμό του. Να πρέπει να ξεπερνώ συνέχεια τον εαυτό μου, να είναι πάντα η επόμενη δουλειά μουκαι η επόμενη εμπειρία μου καλύτερη, να μετακινώ συνέχεια τα goal posts για να φτάσω κάτι ακόμα πιο μεγάλο και ακόμα πιο σπουδαίο…
Λογικό… εκατομμύρια πληροφορίες θα πολιορκήσουν το ραντάρ μου κάθε μέρα από τις οθόνες μου, και εκείνες που τελικά θα καταφέρουν να σπάσουν το φράγμα της προσοχής μου θα είναι αναγκαστικά ακραίες… ο,τι ακραία ασύνηθες, ακραία σοκαριστικό, ακραία μεγαλειώδες, ακραία απίστευτο, ακραία συνταρακτικό, θλιβερό, τρομακτικό ή ευχάριστο.…

Κι αφού ο «σκληρός» του μυαλού μου σιγά σιγά εθίζεται να καθηλώνεται μόνο από τα συνταρακτικά ή μεγαλειώδη… αίφνης η μισή και παραπάνω ζωή μου βγαίνει να είναι βαρετή κι ασήμαντη! Γιατί αν δεν είσαι σούπερ σπεσιαλ δεν είσαι τίποτα απολύτως…αν δεν έχεις εφεύρει έστω τη φωσφοριζέ καρφίτσα, αν δεν έχεις κολυμπήσει με πατίνια ή αν δεν έχεις πάει στο Πινατούμπο (ή έστω αν δεν έχεις σπάσει στο ξύλο μερικούς) πώς αντέχεις να ζεις; Βλέπω γύρω μου ανθρώπους (και τον εαυτό μου βέβαια) με την αγωνία να κάνουν περισσότερα, να πάνε ψηλότερα, να έχουν τα καλύτερα, να αποδείξουν περισσότερο τον εαυτό τους…να νιώθουν losers επειδή η Google βομβαρδίζει τους βολβούς των ματιών τους με χιλιάδες τυπάδες που έχουν πατήσει στο φεγγάρι (περίπου) ξυπνώντας απλά με καλή διάθεση το πρωί..χα!

Η κύρια ιδιότητα του δασκάλου η Αγάπη για το παιδί, για όλους τους μαθητές, για όλα τα παιδιά του κόσμου!

Ευαγ. Παπανούτσος: O δάσκαλος συνθλίβει το χρόνο μέσα του και παραμένει παιδί
Ο αείμνηστος Δάσκαλος  Ευάγγελος  Παπανούτσος  είχε δώσει στο βιβλίο του “Δρόμοι ζωής “την ουσία του δασκάλου...
“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα,μουσική ,καλούς τρόπους..Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά,,Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας,δεν μας πλάθουν,δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα:Πνεύμα ,ήθος ,χαρακτήρα.Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.