Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

Κουτσοφλέβαρος.....

Λαογραφικά
Κάποτε  οι δώδεκα μήνες είχαν ένα αμπέλι καιτο δουλεύανε όλοι μαζί. Το κρασί που βγάνανε ήταν πολύ, γι' αυτό και είχαν κι ένα μεγάλο βουτσί για να το χωράει. Είχαν ανοίξει και δώδεκα τρύπες στο βουτσί και ο καθένας έπινε από τη δικιά του χωρίς να παραβαίνει τη συμφωνία που είχανε κάνει.
Η τρύπα του Φλεβάρη ήτανε ψηλά και κάθε χρόνο στέρευε νωρίς. Μια φορά  τον βρήκε ο Μάρτης  να πίνει από τη δικιά του, που ήταν χαμηλότερα. Δε χάνει καιρό, λοιπόν, αρπάζει μιασέρνα που βρήκε μπροστά του και του την πέταξε με δύναμη και τον κτύπησε στο πόδι. Από τότε ο Φλεβάρης είναι κουτσός και έχει λιγότερες μέρες.

(Ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου, όταν με έπαιρνε στα γόνατά της)

Γράφει ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος 
στην ώρα των Καλαβρύτων

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020

Η ΓΗ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Η προνομιακή θέση της Μεσσηνίας, το εύκρατο κλίμα και η γεωμορφολογία της την κατατάσσουν ανάμεσα στις παραγωγικότερες αγροτικά περιοχές της Ελλάδας.

Ήδη από την αρχαιότητα η περιοχή φημιζόταν για την εύφορη γη της, κυρίως τις πεδιάδες της, και εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γεωργία. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, από τα 3 εκατομμύρια στρέμματα συνολικής έκτασης της Μεσσηνίας, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της καλύπτουν το 43%, δηλαδή περίπου 1,1 εκατομμύρια στρέμματα.
Από τις παραπάνω καλλιεργήσιμες εκτάσεις το 13% είναι αροτραίες, το 3% κηπευτική γη, το 6% σταφιδάμπελα, το 68% δενδρώδεις καλλιέργειες και το 10% δεν καλλιεργούνται. 
Η αγροτική παραγωγή στη Μεσσηνία συμμετείχε με σημαντικό μερίδιο σε όλα τα στρατηγικής σημασίας προϊόντα της χώρας μας και σε όλες τις περιόδους: Σημαντικές ποσότητες ρυζιού, καπνών, σταφίδας, σύκων, εσπεριδοειδών, ελιάς, κηπευτικών, παράγονταν και εξακολουθούν να παράγονται εδώ, με «βασιλιά» όλων το ελαιόλαδο, που ήταν ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα της αγροτικής οικονομίας της περιοχής ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια. 

Αν επισκεφτεί κανείς σήμερα τη Μεσσηνία, εύκολα θα αντιληφθεί ότι το ελαιόλαδο θεωρείται βασικό τοπικό προϊόν, φημισμένο μάλιστα για την εξαιρετική του ποιότητα: απέραντοι, πυκνοί ελαιώνες –οι ελαιώνες καλύπτουν το 85% των δενδρωδών καλλιεργειών και το 58% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων–, λιοτρίβια, αλλά και χώροι όπου ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει τη μοναδική διαδικασία παραγωγής του «υγρού χρυσού» και επίσης να τον δοκιμάσει, αποδεικνύουν τη σπουδαιότητα του ελαιολάδου για την τοπική κοινωνία. 
Σημαντική παρουσία έχουν επίσης το ξύδι, το μέλι, το πετιμέζι, τα τυροκομικά προϊόντα, όπως είναι η φέτα και η σφέλα –το λεγόμενο «τυρί της φωτιάς»–, τα αλλαντικά, το παστέλι και τα μεσσηνιακά κρασιά.
 Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια στη Μεσσηνία παρατηρείται αύξηση των βιοκαλλιεργητών, που φτάνουν τους 788, με συνολική καλλιεργήσιμη έκταση 32.424 στρέμματα.

Πηγή: Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη