Το Πνεύμα των Χριστουγέννων!

Πού βρίσκεται το πνεύμα των Χριστουγέννων;

Έφτασαν οι μέρες των εορτών και παρ’ όλο που το θες πάρα πολύ,  εσύ ακόμα να μπεις στο πνεύμα, στην  ατμόσφαιρα των ημερών.

Σαν να είσαι παρατηρητής του εαυτού σου σε μια παράλληλη διάσταση…
Έχεις τόσα να σκεφτείς, τόσα να διεκπεραιώσεις μέχρι την τελευταία μέρα, που το μόνο που έχεις έννοια να κάνεις είναι μακροσκελείς λίστες μήπως ξεχάσεις κάτι.

Και μέσα σε όλα αυτά, έχεις και τις υποχρεώσεις των εορτών. Δώρα,επισκέψεις, τι θα φορέσεις, τι θα δωρίσεις στον καθένα, να φτιάξεις τα γλυκά, ότι χρειάζεσαι για το γιορτινό τραπέζι, να συγυριστεί το σπίτι – θα έρθει τόσος κόσμος – τι λείπει από τρόφιμα, να πας supermarket. Και τηλεφωνήματα για να συνεννοηθείς με τους καλεσμένους. Άλλες λίστες εδώ…

Ποιο πνεύμα εορτών μου λες τώρα;… 
Πάμε λίγο πίσω στο χρόνο…
Τι ήταν για σένα αυτές οι μέρες πριν μπεις σ’ αυτούς  τους ρυθμούς που είσαι σήμερα;
Προσπάθησε να θυμηθείς…
Τι χρώματα είχαν οι γιορτές; Τι αρώματα; Τι γεύσεις;

Ξεκινώντας από τα παιδικά μου χρόνια, πρώτο ερχόταν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αληθινό ή ψεύτικο λίγο μας ένοιαζε εμάς τα παιδιά. Αυτό που μας μάγευε ήταν τα στολίδια!!! Οι πολύχρωμες λάμπες, τα αγγελάκια, τα λαμπάκια με τα διαφορετικά χρώματα. Και το μπαμπάκι που στρώναμε πάνω στα κλαδιά του δέντρου για χιόνι. Είχαμε και στολίδια πουλάκια με πραγματικά πούπουλα σε παστέλ χρώματα! Αυτά ήταν τα αγαπημένα μας.
Μου άρεσαν τα παλιά παιχνίδια με τη μουσική! Ειδικά το Carousel!

Και οι γυάλινες μπάλες που τις γύριζες ανάποδα και άρχιζε να πέφτει χιόνι. Κι όσο πιο δυνατά τις κουνούσες, τόσο στροβιλιζόταν το χιόνι!

Κοιτώντας το ταξίδευα στις χιονισμένες χώρες των παραμυθιών που είχα διαβάσει ή που είχα ακούσει στις αφηγήσεις των μεγάλων.

 Κάτω από το δέντρο έμπαινε πάντα η φάτνη. Με τα δώρα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς δε το είχαμε τόσο, δώρα ήταν τα ψώνια μας.

Βλέπεις, τότε έπαιρνα τα καινούργια παπούτσια, ίσως και ρούχα αν χρειαζόμουν. Τα καλά μου παπούτσια για την εκκλησία. Μαύρα γυαλιστερά δερμάτινα λουστρίνια με ένα λουστρινένιο φιόγκο επάνω!!!

Άνοιγα το κουτί τους και χανόμουν σ ένα κόσμο θαυμαστό!
Τι κι αν ήταν παγωμένες τότε οι εκκλησίες χωρίς χαλιά και χωρίς θέρμανση.
Τι κι αν είχα συνηθίσει να φοράω τα κρεπ μποτάκια μου με χοντρές κάλτσες;
Εκείνη την ημέρα με χαρά θα φορούσα πιο λεπτές κάλτσες κι ας μη μπορούσα να σταθώ από το κρύο!

Την παραμονή το πρωί πήγαινα για τα κάλαντα από το πρωί μαζί με φίλους μου. Γυρίζαμε όλο το χωριό μέχρι το μεσημέρι. Στο τέλος γινόταν η μοιρασιά μέχρι δεκάρας.  Και μετά, τα χρήματα όλα στον κουμπαρά. Κάποια ανάγκη θα κάλυπταν.

Ήταν και μέρες νηστείας πριν τη γιορτή των Χριστουγέννων. Θα κοινωνούσαμε το πρωί στη Θεία Λειτουργία. Ύπνος από νωρίς, με ένα στομάχι να γουργουρίζει ασταμάτητα,  γιατί στις 5 το πρωί έπρεπε να ήμασταν όλοι στην εκκλησία. Και να κοινωνήσουμε.

Μετά την εκκλησία, πηγαίναμε κατ’ ευθείαν στο σπίτι της γιαγιάς. Το τζάκι έκαιγε  στη γωνιά του μικρού δωματίου που έβλεπε στην αυλή.  Στην πυροστιά μας περίμενε ένα τσουκάλι με ζεστή  σούπα, βάλσαμο μετά από τόσο κρύο και τόσες ώρες νηστείας. Ακόμα μυρίζω το άρωμα της και νοιώθω τη γεύση της! Και φρέσκο ζυμωτό ψωμί, ψημένο στο χωριάτικο φούρνο από την προηγούμενη.

Αυτό το δωματιάκι… Πώς χωρούσε τόσους ανθρώπους; Παππούδες, γιαγιάδες, παιδιά, εγγόνια, ξαδέρφια!… Όλοι χωρούσαμε κι όλοι νοιώθαμε όμορφα στην τόση κοντινότητα!
Και αστεία. Και πειράγματα. Και σκανταλιές! Για όλα είχε χώρο αυτό το δωματιάκι που τότε φάνταζε τόσο μεγάλο στα παιδικά μας μάτια!
Τι άλλο είναι τα Χριστούγεννα για σένα;
Χιόνια! Και κουτρουβάλες από την κορφή του λόφου μέχρι κάτω! Και γέλια! Και μουσκεμένα ρούχα από τις τόσες ώρες στο χιόνι. Ποιος νοιαζόταν;

Και μελομακάρονα! Αχ αυτά τα μελομακάρονα με μπόλικο καρύδι!  Βοηθούσαμε όλοι τη μαμά και τη γιαγιά, γελούσαμε με τα  περίεργα σχήματα που δίναμε στη ζύμη, γέλια και χαρά ήταν το βασικό συστατικό για  τα τόσο επιτυχημένα μελομακάρονα που καμάρωνε η μαμά. Δε διαρκούσαν βέβαια πολύ, μιας και τα παιδιά μπαινοβγαίναμε στο σαλόνι όπου τα διατηρούσε σε ένα μεγάλο γυάλινο σκεύος. Και κάθε φορά που παίρναμε ένα, μετακινούσαμε  και τα υπόλοιπα για να μην το καταλάβουν. Έτσι νομίζαμε.

Αργότερα; Μεγαλώνοντας; Τι θυμάσαι από τις γιορτινές μέρες;
Αργότερα στο δικό μου σπίτι πια, ήταν ημέρες άδειας για μένα και ευχαριστιόμουν την οικογένεια μου, τα παιδιά μου, το σπίτι μου.

Κάναμε με χαρά τις κλασσικές ετοιμασίες, πάλι γέλια και χαρές με τα γλυκά των εορτών, πολύ παιχνίδι και κατασκευές με τα παιδιά, βλέπαμε παιδικά έργα στην τηλεόραση και πλέον καλούσα εγώ όλη την οικογένεια και του άντρα μου και τη δική μου για να φάμε μαζί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.  Όμορφες στιγμές, γεμάτες αγάπη, συντροφικότητα, χαρά και χαμογελαστές καρδιές .

Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά, συνειδητοποιώ ότι αυτό που πάντα απολάμβανα τα Χριστούγεννα ήταν το Μαζί. Η χαρά της συνεύρεσης με αγαπημένους μου ανθρώπους. Τα γέλια.  Οι αγκαλιές.  Ως παιδί και ως ενήλικη, μόνο αυτό μου έλειπε όλο τον άλλο χρόνο που ο καθένας είχε τις προσωπικές του ασχολίες και ευθύνες. Δε θυμάμαι τι δώρα πήρα ή τι δώρα έκανα στους άλλους. Θυμάμαι μόνο πόσο κοντά ήταν οι καρδιές μας και πόση χαρά γέμιζε το σπίτι.

Τα κατάφερες τελικά να νοιώσω στο πνεύμα των Χριστουγέννων!
 Τι παράξενο! Κάνεις μια βουτιά στον κόσμο των αναμνήσεων και το βρίσκεις!
Πάω να βρω τη συνταγή για τα  μελομακάρονα.
Και να ψάξω τα DVD μετη ‘Mary Poppins’, τη ‘Μελωδία της Ευτυχίας’ και το ‘Πνεύμα των Χριστουγέννων’!
Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!

 Πηγή: sensory-explorer.com