''Καλά βρε μάνα, δεν βαρέθηκεs το ίδιο δένδρο,τα ίδια στολίδια ,τα ίδια φωτάκια 21 χρόνια τώρα'''...ξεστόμισε ο καγχασμόs τηs νιότηs.
'' 21 χρόνια το ίδιο δένδρο στολίζουμε''.
Έχειs δίκιο Αριάδνη,αλλά δεν το 'χουμε 21 χρόνια ,αλλά 22.
Την πρώτη χρονιά που μπήκαμε στο δικό μαs σπίτι και ενώ είχαμε ξοδέψει σχεδόν όλα τα χρήματα μαs,ο μπαμπάς επέμενε!
"Στριμωγμένοι'' λοιπόν ''τρελλά'', αγοράσαμε το δένδρο που βλέπειs. Στην αρχή του βάλαμε 12 μόνο μπάλεs.
8 που αγοράσαμε ,2 που έφερε ο μπαμπάs από το σπίτι τηs γιαγιάs που είχε ''φύγει'' λίγο καιρό πρίν και άλλεs δύο που έφερα εγώ από τα Χανιά καθώs ήλθα στην Αθήνα με την αδελφή σου στην κοιλιά μου.
Τότε ,με φουσκωμένη κοιλιά αγοράσαμε και το αστέρι τηs κορυφήs που βλέπειs.
Κάθε χρόνο προσθέταμε και από ένα δύο καινούρια στολίδια.
Αυτό το ξύλινο στρατιωτάκι,το είχε ανακαλύψει ο μπαμπάs κάπου "τυπωμένο" στο χωριό του και ήταν απο τα αγαπημένα του, τηs παιδικήs του ηλικίαs. Αυτή η νεράιδα ,ήταν αγορασμένη από ένα φοιτητικό παζάρι από την εποχή που σπούδαζα στην Θεσσαλονίκη.
Τα χάρτινα αγγελάκια τα έφερνεs εσύ ,όλο καμάρι απο τον παιδικό σταθμό. Την χιονόμπαλα μαs την είχε δωρίσει ωs ενθύμιο, η αγαπημένη νοσοκόμα τηs αδελφήs σου, τότε που ''πάλευε''στο Παίδων.
Το καραβάκι το είχαμε πάρει απο μία έκθεση σε σωφρονιστικό κατάστημα με δημιουργήματα ανθρώπων που βρίσκονταν στην φυλακή.
Αυτή η πλεκτή χριστουγεννιατικη κάλτσα ,είναι δημιούργημα τηs γιαγιάs σου -σίγουρα βλέπει απο ψηλά-.
Κάποιεs μπαλεs έχουν και λακουβίτσεs,απο τότε που προσπαθούσεs να τιs κρεμάσειs -ανασηκωμένη στα ποδαράκια σου- και σου έπεφταν.
Μερικά φωτάκια που δεν ανάβουν θυμίζουν την εποχή που τυλιγόσασταν με αυτά εσύ και η αδελφή σου και ξαπλωμένεs στο χαλί ζητάγατε να περάσετε το βράδυ δίπλα στο δένδρο. Η φάτνη είναι λίγο ταλαιπωρημένη καθώs μικρότερη ξάπλωνεs πάνω στα ζωάκια για να ζεσταθούν.
Έτσι λοιπόν, το δένδρο αυτό είναι τόσο παλιό όσο και 'σείs.
Και είναι στολισμένο με μοναδικέs στιγμέs.
Eίναι το δένδρο που μαs είδε να μεγαλώνουμε και οι τέσσεριs μαs.
Και κάθε φορά που το ξαναστολίζουμε ,απλά ξεδιπλώνουμε τιs θυμησέs μαs και ομορφαίνουμε ξανά.
Και μπορεί να μην το λέs και όμορφο ή ακριβό αλλά το λέs μοναδικό. Με τα στολίδια τηs Ζωήs μαs.
Και ίσωs όταν εμείs θα έχουμε φύγει ίσωs αυτό να υπάρχει ακόμη...έστω στιs διήγησειs σαs.
Αλλά και όταν πάτε στο δικό σαs σπίτι, ίσωs και να πάρετε ένα -δύο στολίδια απο αυτά για το δικό σαs δένδρο ,όπωs έκανα εγώ και ο μπαμπάs.
Και έτσι θα είναι στολισμένο όπωs η ζωή σαs.
Με τα όμορφα, τα δυσάρεστα,τα παιγνίδια,τα όνειρα,τιs ματαιότητεs,τα χάδια σαs...
Το μοναδικό σαs δένδρο.
Γιατί ,όπωs τα λαμπάκια τώρα αναβοσβήνουν έτσι και οι άνθρωποι ανάβουν,σβήνουν ... αλλά πάντα υπάρχουν.
Γιατί ότι υπήρξε μία φορά ,υπήρξε για πάντα.
Η Αριάδνη έσκυψε πήρε το χάρτινο αστέρι και το έβαλε στο ψηλότερο σημείο του δένδρου ....μα μπορεί και της ζήσης της.
Kαλέs εορτέs συνΆνθρωποι.
μια παλιότερη ανάρτηση του φίλου - ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ
Σχόλιο δικό μου:
Στην μνημη μου φέρνω το πρώτο δένδρο που στολίσαμε στο καινούριο σπίτι μας τα Χριστούγεννα του 1965.Ο πατέρας έφερε ένα πευκάκι ψηλούτσικο-δεν το έφτανα χωρίς σκαμνί- κι εγω με την αδελφή μου,εκεινη πρώτη δημοτικού κι εγω έκτη καταπιαστήκαμε να το στολίσουμε.
Βάλαμε βαμβακι σκόρπιο στα κλαδια σαν πασπαλισμένα με χιονι,ντύσαμε τα κουκουνάρια με χρυσόχαρτα,
πήραμε όλες τις χριστουγεννιάτικες κάρτες και τις κρεμασαμε με κλωστη στα κλαδιά του,
φουσκώσαμε πολλά χρωματιστά μπαλόνια και καλύψαμε όλα τα κενά σημεία στα κλαρια του,αμπαλάραμε κάθε μικρό κουτι που υπήρχε στο σπίτι και το στησαμε κατω στην ρίζα του σαν υποτιθέμενα δώρα,και γενικά αξιοποιησαμε κάθε τι που θα μπορούσε να έχει την όποια σχέση με το θέμα.
Όλες τις μέρες περνούσαν η πιτσιρικαρία της γειτονιάς με κάποια προφαση να δουν και να θαυμάσουν το ...εξαιρετικό αποτέλεσμα της προσπάθειας μας να υμνήσουμε κι εμείς τις γιορτινές χαρούμενες μέρες.
Και θαρρώ σήμερα,κοιτώντας προς τα πίσω,πως ήταν το ομορφότερο χριστουγεννιάτικο δένδρο που στολίσαμε ποτέ στο σπίτι μας.Γιατί βαραιναν τα κλαδιά του από όλα αυτα τα συναισθήματα που κρεμούσαμε όλη η οικογενεια με τόση έγνοια και φροντίδα.
(Από - Ποπη Λαμπρακη - F/B)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου