Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου

    Μια διαχρονική ρήση που έγραψε ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του, πριν από χιλιάδες χρόνια και ακούγεται καθημερινά στην ακολουθία του Εσπερινού,
 « ...του εξαγαγείν άρτον εκ της γης και οίνος ευφραίνει καρδίαν  ανθρώπου.» ( Ψαλμός ΡΓ΄).  Αυτή η  φράση τοποθέτησε το κρασί μέσα στην αιωνιότητα! Υπάρχουν  κι άλλες, παρόμοιες, που αποδεικνύουν τα ευεργετικά αποτελέσματα του πανάρχαιου αυτού αγαθού και την ξεχωριστή χρησιμότητα του για τον οργανισμό. 
     Η αλήθεια είναι πως το θέμα της επίδρασης του κρασιού στην υγεία έχει απασχολήσει σημαντικά την επιστημονική και ιατρική κοινότητα, κατά τα τελευταία χρόνια και έχει αποδειχτεί περίτρανα πως το κρασί, όταν λαμβάνεται με μέτρο, προστατεύει τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι ευεργετικές αυτές ιδιότητες του, είναι ακόμη πιο έντονες στο μεσογειακό χώρο, όπου το κρασί συνδυάζεται  με το ελαιόλαδο, τα πολλά λαχανικά και όσπρια και την μικρή κατανάλωση κόκκινου κρέατος.

Είναι γεγονός ότι μια λογική ποσότητα κρασιού καθημερινά ωφελεί τον κουρασμένο μας οργανισμό και τον βοηθά να συντηρείται.Εμείς όμως ως Έλληνες καταναλωτές, γνωρίζουμε άραγε όλα τα προτερήματα των κρασιών μας και τις ευεργετικές ιδιότητες στον ανθρώπινο οργανισμό;Πιθανώς να μην γνωρίζετε ότι οι φλαβόνες οι φυσικές οι χρωστικές θεωρούνται αντικαρκινογόνες, τα άλατα του Καλίου προκαλούν αύξηση της διουρητικής ικανότητας, τα ανόργανα άλατα βοηθούν καθοριστικά τους μεταβολισμούς , η γλυκερόλη που μετατρέπεται σε γλυκεροφωσφορικές ενώσεις βοηθά τον οργανισμό , η Βιταμίνη Ρ ανθίσταται στην εμφάνιση του σκορβούτου και το γαλακτικό οξύ μειώνει την τοξικότητα του αλκοόλ στον οργανισμό.Έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα αποδεικνύουν ότι τα κόκκινα κρασιά ανοίγουν την όρεξη των ατόμων που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες ή ψυχολογικές διαταραχές. Αντίθετα τα γλυκά κρασιά,αλλά και τα λευκά ξηρά, βοηθούν στην αντιμετώπιση της αναιμίας.

Κρασί : ...το υγιεινότερο ποτό στον κόσμο, γιατί; 

Μέσα στο κρασί υπάρχουν ορισμένες φυσικές ουσίες που λέγονται προκυανιδίνες και διαδραματίζουν ένα σπουδαίο ρόλο στη φυσική λειτουργία του οργανισμού. Οι ουσίες αυτές, που ανήκουν στην ομάδα των φαινολικών ενώσεων, έχουν την πολύ χαρακτηριστική ιδιότητα της στυφάδας και βρίσκονται ουσιαστικά κρυμμένες μέσα στα κουκούτσια του σταφυλιού.Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας ελεγχόμενης οινοποίησης που περιλαμβάνει μεγάλη παραμονή των στεμφύλων με το γλεύκος, οι προκυανιδίνες διαλύονται μέσα στο γλεύκος, για να φτάσουν πολλές φορές τα 1-2 γραμμάρια το λίτρο. Πρόκειται για τη φάση της εκχύλισης του κόκκινου κρασιού, κατά την οποία οι ουσίες αυτές περνούν αναλλοίωτες μέσα στον μούστο που βράζει μεν αλλά στους 25 μόνο βαθμούς Κελσίου. ΄Ετσι, οι άγνωστες σε πολλούς προκυανιδίνες βοηθούν «αθόρυβα» τον οργανισμό μας και τον προστατεύουν.   

Η ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

Μειώνει τη συσσωμάτωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων (ειδικά το κόκκινο) ενώ διαλύει τα ήδη υπάρχοντα συσσωματώματα ερυθρών αιμοσφαιρίων
Πυκνότερα οστά
Μείωση του στρες, βελτίωση της ψυχικής κατάστασης
Καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο, θετική επίπτωση στην ευφυΐα
Προφύλαξη από ορισμένους ιούς και βακτήρια,  βελτίωση της αντίστασής μας στο κρυολόγημα

Ένα ποτήρι κόκκινου κρασιού ισοδυναμεί με 7 ποτήρια χυμό πορτοκαλιού, 2 ποτήρια τσαγιού, 5 μήλα ή 100 γρ. κρεμμυδιών!!

Κρασί: ένας ανεκτίμητος φίλος για την καρδιά...

Η ευεργετική δράση του κρασιού έχει να κάνει με τα αντιοξειδωτικά συστατικά που περιέχει.Έρευνες που έγιναν  και σύγκριναν την ευεργετική δράση  αντιοξειδωτικών διαφόρων χυμών με το χυμό του σταφυλιού έδειξαν πως τα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στο σταφύλι ασκούν πολύ εντονότερη καρδιοπροστατευτική δράση. Μάλιστα, οι ευεργετικές αυτές επιδράσεις επικεντρώνονται στο κόκκινο κρασί όπου ξεχωρίζει το αντιοξειδωτικό ρεσβερατρόλη. Είναι ένα φυτικό συστατικό που βρίσκεται στην φλούδα των σταφυλιών, αλλά ακόμη και στα πεύκα, στον ευκάλυπτο, στα φυστίκια και στα φασόλια και το παράγουν τα φυτά για την άμυνά τους.

Η περιεκτικότητα του κρασιού σε ρεσβερατρόλη έχει σχέση με τη διάρκεια της φλούδας των σταφυλιών κατά τη διαδικασία της ζύμωσης. Όσο περισσότερο παραμένουν οι φλούδες κατά τη ζύμωση, τόση ρεσβερατρόλη υπάρχει και στο κρασί. Πρόσφατες μελέτες εχουν δείξει πως η κύρια ευεργετική δράση του κρασιού εστιάζεται στην αύξηση της καλής χοληστερόλης HDL, η οποία απομακρύνει την κακή LDL, απομακρύνοντας ταυτόχρονα και τον κίνδυνο καρδιοαγγειακών παθήσεων. Ακόμη, το κόκκινο κρασί αυξάνει τη διασταλτικότητατων αγγείων και μειώνει την πίεση, γεγονός που έχει καθοριστικό ρόλο στη μείωση διαφόρων παραγόντων που συμμετέχουν στο σχηματισμό θρόμβων και φράσσουν τα αγγεία.

Το "Γαλλικό παράδοξο"

Το επιστημονικό ενδιαφέρον κέντρισε η παρατήρηση ότι οι Γάλλοι, όπως και όλοι οι κεντροευρωπαικοί λαοί, αν και καταναλώνουν 2 με 3 φορές περισσότερο κορεσμένο λίπος και επίσης έχουν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης  και αρτηριακής πίεσης, εμφανίζουν κατά 2,5 φορές μικρότερο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο, ( το παράδοξο) . Το κρασί είναι και η βασική διαφορά στην διατροφή τους έναντι των υπολοίπων λαών της Κεντρικής Ευρώπης και είναι αυτό που τους... σώζει!Έτσι, το περίφημο «γαλλικό παράδοξο» άνοιξε το δρόμο για το συνεχώς αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον σχετικά με τα οφέλη του κρασιού.


Ένα ποτήρι κόκκινου κρασιού ισοδυναμεί με 7 ποτήρια χυμό πορτοκαλιού, 2 ποτήρια τσαγιού, 5 μήλα ή 100 γρ. κρεμμυδιών!!

ΠΗΓΗ: www.zarariswines.gr

H  ιστορία του αμπελιού

Συμφωνά με την ελληνική μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλεία της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε "οίνο", στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι). Το αμπέλι και η οικογένεια του ήταν γνωστά από την παλαιολιθική εποχή. Σε ανασκαφές που έγιναν βρέθηκαν απολιθώματα οινοφόρου αμπέλου που χρονολογούνται από την ηώκαινη εποχή. 

Επειδή το αμπέλι δεν αντέχει το ψύχος, κατά την εποχή των παγετώνων εγκλιματίστηκε στις παραμεσόγειες περιοχές και στις περιοχές της Κασπίας θάλασσας. Τα αμπέλια ξεκίνησαν να καλλιεργούνται από την εποχή του χαλκού, καθώς κουκούτσια από σταφύλια βρέθηκαν σε κατοικίες της εποχής αυτής. Επίσης σε επιγραφές γίνονται αναφορές στην άμπελο, ενώ παραστάσεις σε τοίχους απεικονίζουν ανθρώπους να καλλιεργούν αμπέλια και να μαζεύουν σταφύλια. Οι εικόνες και οι γραφές αυτές χρονολογούνται στα 2.500 χρόνια π.Χ. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, η πρώτη καλλιέργεια αμπελιού έγινε στην Κρήτη, ενώ για κάποιους άλλους στη Θράκη και χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. Ο Όμηρος αναφέρεται στο αμπέλι και το κρασί με τις ονομασίες οίνη, Οινόη, οινιάδα και άλλα. Στη συνέχεια οι Έλληνες και οι Φοίνικες μετέφεραν αμπέλια στην Ιταλική χερσόνησο και η Σικελία έγινε κέντρο παραγωγής σταφυλιών. Γύρω στο 600 π.Χ. Φοίνικες διέδωσαν την καλλιέργεια του αμπελιού στη Γαλλία και την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το αμπέλι φτάνει στη Βρετανία. Το 13ο αιώνα μ.Χ. οι Άραβες προωθούν την καλλιέργεια του αμπελιού στην Ισπανία και την Πορτογαλία και μέχρι το 17ο αιώνα το αμπέλι ήταν γνωστό σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. 

Στην συνέχεια μεταφέρθηκαν Ευρωπαϊκά αμπέλια στην Αμερική αλλά καταστράφηκαν μετά από μεγάλη επιδημία φυλλοξήρας, ενός εντόμου του εδάφους που προσβάλλει τις ρίζες του φυτού με αποτέλεσμα αυτό να ξεραίνεται. Συνέπεια αυτού ήταν να καλλιεργηθούν άγριες ποικιλίες ντόπιων αμπελιών ανθεκτικών στο έντομο, οι οποίες στις αρχές του 18ου αιώνα έφτασαν να καλλιεργούνται στην Αγγλία και στη Γαλλία. Όμως τα αμπέλια αυτά προσβλήθηκαν από διάφορες άλλες ασθένειες που κατέστρεψαν το 70% των καλλιεργειών. Η λύση δόθηκε με τον εμβολιασμό άγριων αμερικάνικων αμπελιών και τη δημιουργία ανθεκτικών υβριδίων.

ΠΗΓΗ: www.rotise.gr/