ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Ιστορικά στοιχεία
Στον ελληνικό χώρο έχουν βρεθεί αφενός πιεστήρια για παραγωγή λαδιού από τις ελιές και αφετέρου δοχεία (πιθάρια) αποθήκευσης λαδιού που χρονολογούνται πριν από τα ιστορικά χρόνια.

Σύμφωνα με τις ανασκαφές που πραγματοποίησε στο πρωτοκυκλαδικό ΙΙ (2.700-2.300 π.Χ.) νεκροταφείου Σπεδού το 1903 ο Κλωνός Στέφανος μεταξύ των άλλων ευρημάτων αναφέρεται σε ένα επάργυρο πήλινο αγγείο το οποίο έφερε ίχνη αλλοιωμένου ελαιολάδου. Η επισταμένη έρευνα στο χημείο του Εθνικού Πανεπιστημίου υπό τον καθηγητή Κ. Ζεγγέλη απέδειξε, πέραν αμφισβητήσεως, την ύπαρξη ελαιόλαδου. Ο Κλώνος Στέφανος (στα Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας ΠΑΕ 1906) σημειώνει ότι μαζί μετο επάργυρο πήλινο αγγείο βρέθηκε τριπλός πήλινος λύχνος ελαίου. 
Οι χρήσεις του λαδιού, εκτός από τη χρήση του στις τροφές ήταν:
για φωτισμό (λύχνοι)
για τα αρώματα (αρωματικά λάδια)
σαν συντηρητικό
για περιποίηση του σώματος / καθαρισμό
στη βυρσοδεψία.

Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου

    Μια διαχρονική ρήση που έγραψε ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του, πριν από χιλιάδες χρόνια και ακούγεται καθημερινά στην ακολουθία του Εσπερινού,
 « ...του εξαγαγείν άρτον εκ της γης και οίνος ευφραίνει καρδίαν  ανθρώπου.» ( Ψαλμός ΡΓ΄).  Αυτή η  φράση τοποθέτησε το κρασί μέσα στην αιωνιότητα! Υπάρχουν  κι άλλες, παρόμοιες, που αποδεικνύουν τα ευεργετικά αποτελέσματα του πανάρχαιου αυτού αγαθού και την ξεχωριστή χρησιμότητα του για τον οργανισμό. 
     Η αλήθεια είναι πως το θέμα της επίδρασης του κρασιού στην υγεία έχει απασχολήσει σημαντικά την επιστημονική και ιατρική κοινότητα, κατά τα τελευταία χρόνια και έχει αποδειχτεί περίτρανα πως το κρασί, όταν λαμβάνεται με μέτρο, προστατεύει τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι ευεργετικές αυτές ιδιότητες του, είναι ακόμη πιο έντονες στο μεσογειακό χώρο, όπου το κρασί συνδυάζεται  με το ελαιόλαδο, τα πολλά λαχανικά και όσπρια και την μικρή κατανάλωση κόκκινου κρέατος.

Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ - Μίκης Θεοδωράκης

Εθνικό προσκλητήριο ενός σοφού ιεράρχη!

Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, στο μήνυμά του για τον εορτασμό του ΟΧΙ, εξέφρασε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Στην αρχή του κειμένου του υπάρχει μια παραδοχή: «Και σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε ιδιότυπη εμπόλεμη κατάσταση και ζει σε κατοχή. Και αυτή τη φορά δυστυχώς γερμανική. Και όχι μόνον».

 Ο σεβασμιότατος προειδοποιεί: «Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα τρώμε μπομπότα και κονσερβαρισμένες τροφές. Αν τα βρίσκουμε κι αυτά. Η ελληνική σημαία δεν θα μονοπωλεί την κυριαρχία μας σε αυτόν τον τόπο. Κάποιες άλλες ξένες σημαίες θα θυμίζουν τα λάθη μας και την κατοχική μανία άλλων λαών. [...] Αυτοί που με την ψήφο μας διαχειρίζονται τις τύχες μας ίσως αποκατέστησαν την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, ίσως μείωσαν τους δείκτες της ύφεσης, ίσως δημιούργησαν πρωτογενές πλεόνασμα. Ετσι μας λένε. [...] Οι ίδιοι όμως φορολόγησαν αδυσώπητα τον λαό, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, πλήθη πεινασμένων και απελπισμένων, εκατομμύρια φτωχών και λεγεώνες αυτοεξορίστων».

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ...

Διερχόμεθα καιρούς χαλεπούς!
Έχω την αίσθηση πως η πείνα θα επιτεθεί απότομα και θα βρει πολύ κόσμο απροετοίμαστο. Εύχομαι φυσικά, μετά από κάποια χρόνια να διαβάζουν αυτές τις αράδες κάποιοι και να χαμογελάνε ειρωνικά, επειδή τίποτα άσχημο δε θα έχει συμβεί.

Φταίμε. Μη πει κανείς πως δε φταίμε κι εμείς! Είτε αυτοί είναι οι γονείς μας, είτε οι παππούδες μας, είτε εμείς οι ίδιοι. Εγκαταλείψαμε την ύπαιθρο και μαζευτήκαμε στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή. Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια συλλογιστική βάση κι ας αναρωτηθούμε. Ποιο είναι το καλύτερο, ποια είναι η ποιότητα; Τα καυσαέρια της Αθήνας, Θεσσαλονίκης , Πάτρας; Το άγχος της καθημερινότητας για το μεροκάματο του τρόμου; Οι γρήγοροι ρυθμοί; Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προλάβουμε κάτι που πραγματικά δε ξέρουμε! Το πράγμα βέβαια άρχισε να γιγαντώνεται από το 2009 και μετά, αλλά ο κόσμος αντέδρασε μηδενικά ή ελάχιστα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ!

Η Αντωνία  Κορδού,   πρόσφατα  στις 17/10/2013,  έστειλε  για το Ιστολόγιο  

  δυο   φωτογραφίες  και  τον δικό  της προβληματισμό  για το Σχολείο του  

Χωριού,  προκειμένου  να  μας  θυμίσει,  ευαισθητοποιήσει  και 

παρακινήσει  να...  ξεσηκωθούμε  και  να  αναλάβουμε  Δ Ρ Α Σ Η !

 " Tο ''Παλιό Σχολείο'' στην σημερινή του μορφή, μήπως πρέπει αυτό το 

ιστορικό σημείο του 1940  να αναστηλωθεί? "

Γράψτε  πιο κάτω  στα σχόλια, τη δική  σας  άποψη, τη δική  σας  σκέψη  και προβληματισμό  για  αυτό  το θέμα!

ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΘΕΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ...

ΤΟ ΜΕΝ ΕΡΓΑΖΕΣΘΑΙ ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΔΕ ΑΡΓΕΙΝ ΚΑΚΟΝ (ΞΕΝΟΦΩΝ)

Γράφει ο ΠΑΝ. Γ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανεργία είναι ένα μεγάλο, ένα τεράστιο πρόβλημα για την Πατρίδα μας, που της δίνει την μοναδική αλλά αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη 27% επίσημο ποσοστό, 1.500.000 εκατ. άνεργοι, 60% στη νεολαία.

Η ανεργία είναι συνέπεια μιας οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο (μέχρι σήμερα) κομμάτων εξουσίας, μια πολιτική, η

οποία ΔΕΝ δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.

Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι η πολιτική αυτή ΔΕΝ συνέβαλε:

Στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, για να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.

Διαβάστε την έκθεση του Έλληνα μαθητή που βγήκε πρώτος σε παγκόσμιο διαγωνισμό!

Ο Μάριος αναδείχθηκε ανάμεσα σε παραπάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο και εμείς δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο υπερήφανοι για εκείνον.

Ο 14χρονος μαθητής Γυμνασίου, Μάριος Χατζηδήμου, είναι ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα της έκθεσης ήταν Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες και όπως αναφέρει η κριτική επιτροπή, η δημιουργική και προσωπική γραφή του μαθητή, όπως και οι Ολυμπιακές αξίες που αναφέρει, ήταν αυτό που τους κέρδισε, διαβάζουμε στο alexiptoto.


Διαβάστε παρακάτω την έκθεση του 14χρονου μαθητή που συγκίνησε τη διεθνή επιτροπή:

Κύριο Ρότζερ Φέντερερ,Tennis sport club of Bussel, Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ, Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!

Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.

Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκ σφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!

Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη.

Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…
…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο Ευ αγωνίζεσθαι, αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου

Πηγή:http://stamoslanguageschool.blogspot.gr

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΓΕΝΙΕΣ, ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ!

Το Όραμα, το Όνειρο, είναι το μόνο αληθινό που υπάρχει! 

Η ''πραγματικότητα γεννιέται κάθε δευτερόλεπτο στο μυαλό του Παρατηρητή!

Να Ονειρευτούμε ένα νέο Όνειρο!

Να το κρατήσουμε δυνατά, σταθερά!

Η ''πραγματικότητα'' θα ακολουθήσει! 

Η  δική  μου  γενιά  έχει χρέος  να κάνει πράγματα,

και να παραδώσει  στις επόμενες  γενιές  αυτά που έμαθε,  

αυτά  που  βρήκε  από  γονείς  και παππούδες!

Δεν πρέπει  απλά  να αναπολούμε, πρέπει  να δράσουμε!

Δέσποινα, Οικο-Δέσποινα!

  

Τα  όνειρά  μας  να τα κυνηγάμε, 
 να  μην  τα αφήνουμε   στην  τύχη  τους...
Τίποτα  δεν  γίνεται  χωρίς  λίγη    προσπάθεια!!!

 Δείτε  τι μπορούν  να κάνουν  οι νέοι  σήμερα, εδώ!

Μοιραστείτε στα σχόλια  τις δικές  σας ιδέες, σκέψεις   και όνειρα... 
 σχετικά  με το θέμα!

Για όσους δεν έχουν «πατήσει» ακόμα τα 30!

 Συμβουλές για τους τυχερούς που δεν έχουν διανύσει το 30ο έτος της ηλικίας τους. Διαβάστε ποια είναι τα οκτώ πράγματα που πρέπει να κάνετε πριν τα 30!

1. Ταξίδεψε!

Προσπάθησε να κάνεις τουλάχιστον ένα ταξιδάκι στο εξωτερικό πριν μπεις στα 30. Τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντες σου και σου προσφέρουν μια   διαφορετική από τα συνηθισμένα άποψη για τη ζωή.

2. Ανεξαρτητοποιήσου!

Μπορεί οι καιροί να είναι δύσκολοι και να σου φαντάζει ακατόρθωτο να μείνεις μόνος σου, αλλά τουλάχιστον γίνε οικονομικά ανεξάρτητος πριν τα 30. Εξάλλου, το να περιμένεις από... τους γονείς σου να σου πληρώσουν τη δόση του αυτοκινήτου σου σ' αυτήν την ηλικία, ακούγεται μάλλον ανώριμο.

3. Μάθε να διαχειρίζεσαι τα χρήματά σου!

Πράγματι, ο μισθός σου είναι μικρός, αλλά από τη στιγμή που το ξέρεις αυτό, μείνε μακριά από σπατάλες και κράτα μερικά χρήματα στην άκρη για να τα ξοδέψεις σε κάτι ιδιαίτερο, και όχι σε ατελείωτα ποτά με τους φίλους σου! Αυτό μπορείς να το κάνεις και στο σπίτι, μεπολύ λιγότερα έξοδα.

4. Κάνε πραγματικότητα ένα στόχο σου!

Αν πάντα ονειρευόσουν να ταξιδέψεις, να μάθεις κινέζικα ή να χάσεις τα παραπανίσια κιλά που έχεις, στο χέρι σου είναι να το πραγματοποιήσεις. Στη συνέχεια θα πάρεις θάρρος και αυτοπεποίθηση για δυσκολότερους στόχους.

5. Μάθε τι πραγματικά θέλεις!

Μπορεί να έχασες τα χρόνια σου σπουδάζοντας γεωπονική, ενώ βαθιά μέσα σου ήξερες ότι δεν σου αρέσει πραγματικά. Το σημαντικό είναι η συνειδητοποίηση αυτή! Κι ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι θέλεις στην πραγματικότητα, τουλάχιστον μάθε τι δεν θέλεις! Αυτό θα σε οδηγήσει στο σωστό δρόμο.

6. Ζήσε έναν έντονο έρωτα!

Ακόμα κι αν όλα τ' άλλα πάνε στραβά, ένας έντονος έρωτας είναι απαραίτητος στη ζωή σου. Θα σε αλλάξει, θα σε διδάξει και θα σε πάει μπροστά σαν άνθρωπο.

7. Κάνε την επανάστασή σου!

...Μαθαίνοντας να λαμβάνειςμεγάλες αποφάσεις. Όσο είσαι ακόμα νέος, μπορείς να επαναστατείς. Αν δεν σ' αρέσει κάτι, άλλαξέ το, με κάθε τρόπο! Αν δεν σου αρέσει η Αθήνα, φύγε για το εξωτερικό, αν δε σε γεμίζει η δουλειά σου, παραιτήσου.

8. Κατάγραψε τα όνειρά σου!

Γράψε πώς θέλεις να είσαι σε μερικά χρόνια από τώρα! Ακόμα κι αν με το πέρασμα των χρόνων δεν είσαι όπως είχες ονειρευτεί, αυτό που μένει στο τέλος είναι τα ίδια τα όνειρα, που ποτέ δεν είναι αργά να πραγματοποιήσεις. Εκτός κι αν εγκαταλείψεις, και αυτή η λύση δεν είναι για σένα...

Για  τα εκλεκτά προϊόντα  της Μεσσηνιακής  γης, 

ελιές & ελαιόλαδο  Διαβάστε  Εδώ!

Mοιραστείτε στα σχόλια  τις δικές  σας ιδέες   και όνειρα...  σχετικά  με το θέμα!

Πηγή: newsbomb.gr

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΤΩ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ ΠΥΛΙΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Ποια είναι η ωραιότερη ανάμνηση σας ή η εικόνα που έχετε για το χωριό 
και την περιοχή και θα θέλατε να τη μοιραστείτε μαζί μας; 
(Στείλτε μας φωτογραφίες, ή οτιδήποτε άλλο θέλετε)

Το  χωριό  Κάτω  Αμπελόκηποι  Νομού  Μεσσηνίας!

Το Σχολείο  του χωριού  1960, φωτογραφία  σε Εθνική  Εορτή!

Δάσκαλος, Κωνσταντίνος  Βασιλόπουλος! 
Γνωρίζει  κανείς  κάποιο  από τα παιδιά;

Για τα προϊόντα  του χωριού  και της ευρύτερης  περιοχής
ελιές  και ελαιόλαδο, διαβάστε  εδώ!

 Μοιραστήτε  τις  δικές  σας  ιδέες,  σκέψεις 
 και    αναμνήσεις   πιο κάτω  στα σχόλια!

ΤΟ ΝΗΣΙΩΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΥΤΙΚΕ ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟΥ

 Είναι το μεγαλύτερο και πιο γνωστό από όλα όσα γίνονται στην περιοχή της Μεσσηνίας αλλά και της Πελοποννήσου. Η αντοχή στο χρόνο έχει να κάνει με το γεγονός ότι αποτελεί σημαντικό στοιχείο συλλογικής μνήμης της περιοχής με ευρύτερη ακτινοβολία. Παρά τον εντυπωσιακό χαρακτήρα των θρησκευτικών τελετών, το πανηγύρι είχε πάντα εμπορικό χαρακτήρα και μεγάλη οικονομική σημασία για την αγροτική κοινωνία. Δεν θα δυσκολευτεί κάποιος να το διαπιστώσει αν ανατρέξει σε δημοσιεύματα από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η επιτυχία του ή όχι εξαρτιόταν από το ύψος των οικονομικών συναλλαγών. Και επειδή δεν μπορούσε κανένας φυσικά να γνωρίζει το ύψος τους, ως βασικό κριτήριο εθεωρείτο η τιμή της σταφίδας. Αλλά και ο χρόνος διεξαγωγής του καθοριζόταν από την παραγωγή της. Εκείνη την εποχή το πανηγύρι γινόταν για λίγες ημέρες (συνήθως 3) περί την 23η Αυγούστου όταν γιορτάζονται τα "εννιάμερα", δηλαδή η Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου κατά το θρησκευτικό ορισμό. Ουσιαστικά αποτελούσε την απόληξη της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου στη Μονή Βελανιδιάς. Η αλλαγή του ημερολογίου που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από το 1924 (και από την Εκκλησία) δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στη διεξαγωγή του, καθώς ακόμα δεν είχε γίνει η συγκομιδή και πώληση της σταφίδας. Ετσι το 1929 με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου μετακινήθηκε η γιορτή για το διάστημα από 20 έως 27 Σεπτεμβρίου, καθώς σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση "λόγω της μη συγκομιδής των προϊόντων ήτο εστερημένη εμπορικής κινήσεως".